Zgodnie z art. 52 Kodeksu pracy

§ 1. Pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika w razie:

1) ciężkiego naruszenia przez pracownika podstawowych obowiązków pracowniczych,

2) popełnienia przez pracownika w czasie trwania umowy o pracę przestępstwa, które uniemożliwia dalsze zatrudnianie go na zajmowanym stanowisku, jeżeli przestępstwo jest oczywiste lub zostało stwierdzone prawomocnym wyrokiem,

3) zawinionej przez pracownika utraty uprawnień koniecznych do wykonywania pracy na zajmowanym stanowisku.

Przyczyna zwolnienia dyscypilnarnego powinna być określona jasno i przejrzyście. Pracodawca może wręczyć wypowiedzenie umowy bez okresu wypowiedzenia nie później niż w ciągu miesiąca od momentu, gdy dowiedział się o błędach zatrudnionego.

W przypadku rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia (zwolnienie dyscyplinarne), pracownik ma 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia o rozwiązaniu umowy o pracę na złożenie odwołania do sądu pracy. Upływ wskazanego terminu i nie złożenie w tym czasie odwołania spowoduje, że sąd roszczenie pracownika oddali.

Podstawową obroną pracowniką jest to, że nie zawsze naruszenie obowiązków można określić jako ciężkie, uprawniające do zwolnienia dyscyplinarnego. Ponadto można podważyć argument zwolnienia, że jest on nie precyzyjny i nie jasny.

Pracownik może żądać przywrócenie do pracy lub odszkodowanie. Wysokość odszkodowania zależne jest od umowy o pracę i wynosi od jednomiesięcznego wynagrodzenia do maksymalnie wynagrodzenia w wysokości 3 miesięcy.

Odszkodowanie przysługuje pracownikowi niezależnie od tego, czy pracownik wkrótce po zwolnieniu podjął zatrudnienie u innego pracodawcy.

Odwołanie od zwolnienia należy w ciągu 14 dni złożyć do sądu pracy.