Zwolnień grupowych dokonuje pracodawca zatrudniający co najmniej 20 pracowników, jeżeli w okresie nieprzekraczającym 30 dni, przeprowadza redukcję zatrudnienia, wypowiadając umowę o pracę lub na mocy porozumienia stron z przyczyn niedotyczących pracowników i zwolnienia te obejmują:

• 10 pracowników, gdy pracodawca zatrudnia do 100 pracowników,
• 10% pracowników, gdy zatrudnia powyżej 100 ale mniej niż 300,
• 30 pracowników, gdy zatrudnia powyżej 300.

Do stanu zatrudnienia nie wlicza się pracowników tymczasowych oraz innych osób świadczących pracę w ramach innych niż stosunek pracy stosunków prawnych (np. umów o charakterze cywilnym).

Przyczyny niedotyczące pracownika – są to wszelkie okoliczności, będące przyczyną rozwiązania umowy niezwiązane z osobą pracownika (np. przyczyny ekonomiczne, organizacyjne, upadłość, likwidacja). Okres 30 dni oblicza się od daty pierwszego wypowiedzenia lub propozycji rozwiązania umowy na mocy porozumienia stron.

Pracodawca chcąc zwolnić pracowników musi postępować według odpowiednich kryteriów:

• rodzajem kwalifikacji,
• wykształceniem,
• dotychczasowym przebiegiem zatrudnienia,
• stażem pracy,
• zdobytymi kwalifikacjami.

Pracodawca ma obowiązek poinformować związki zawodowe oraz powiatowy urząd pracy o swoich planach grupowego zwolnienia.

Pracownikowi, którzy ma otrzymać zwolnienie należy się odprawa pieniężna w wysokości:

• jednomiesięcznego wynagrodzenia, gdy staż pracy wynosi maksymalnie 2 lata,
• dwumiesięcznego wynagrodzenia, gdy staż pracy wynosi od 2 do 8 lat,
• trzymiesięcznego wynagrodzenia, gdy staż pracy wynosi ponad 8 lat.

Wysokość odprawy nie może jednak przekroczyć 15 krotnego minimalnego wynagrodzenia za pracę. W staż pracy wlicza się cały okres zatrudnienia u pracodawcy (łącznie z przerwami).